Lieve  Gabbana
Met pijn in het hart ben ik nu onderweg naar de dierenarts om je te laten gaan.
De eerste 4 jaren waren een hel voor jou. Je leefde op een kleine vierkante meter en je werk was om puppies,  kleine shelties, op de wereld te zetten.
Na 4 jaar moest je dan plots weg en plaats ruimen voor een andere hond in je hok.
Van de hel naar het paradijs ging je toen. Je kwam bij ons terecht. Een bang, stinkend en vuil hoopje hond. De etter en vuiligheid liep zo uit je oren. Maar je was o zo lief en dankbaar. Na een verkwikkend badje liep je thuis (in rondjes zoals in je kleine hokje) rond. Je voelde je dadelijk thuis tussen de bende border collies en het was heel vlug alsof je er altijd geweest waart. Je was een zalig hondje om te hebben.
Heel wat keren ben je erg ziek geweest en dachten we dat je het niet zou redden. Maar je was sterk, je vocht en je overwon telkens keer op keer.
Nu was je echter al een tijdje niet goed meer in je lijfje, je doofde langzaam uit. We zagen je zienderogen achteruit gaan. Maar we gaven nog niet op. Nu waren wij het die vochten maar helaas dit was een strijd die je niet zou winnen dit keer. Jouw lijfje wilde niet meer en nu gaven ook je pootjes het op.
We moeten hard zijn. Dit verdien je niet. Dit is geen leven meer. Daarom laat ik je gaan.
4 helse jaren en 8,5 jaar liefdevolle en gelukkige jaren.
Het ga je goed Gab’ke.
Je blafje… wat zullen we het missen… het zal stil zijn zonder jouw…